5 tips om jouw kind te leren luisteren naar grenzen
Mijn kind luistert niet!
Wat ik ook doe.
Kinderen leren.
Elke dag.
Van alles en iedereen om hen heen.
Daar horen grenzen bij.
Grenzen betreffende veiligheid en persoonlijke grenzen.
Als een vriendje of jij als ouder een grens stelt, is daar een reden toe.
Als jouw kind die grens niet accepteert is daar ook een reden voor.
Om jouw kind te mogen leren over de waarde van een grens, de onderliggende boodschap en het leren luisteren naar elkaar, mag je jouw kind meenemen in de onderliggende emoties van dit onaangename gedrag.
Voor veel ouders is het herkenbaar. Help, mijn kind doet gewoon waar hij zin in heeft. Wat kan dat een machteloos gevoel geven ondanks dat je mogelijk al zoveel hebt geprobeerd. Afspraken maken, rustig gebleven, nabijheid geboden en toch…ging hij door.
Als een grens niet wordt geaccepteerd en het gedrag zich blijft herhalen, je kind luistert niet, dan wil dat zeggen dat er iets in hem niet fijn is. Er is een onderliggend verlangen, wens dat zo sterk is, dat hij gewoonweg niet KAN luisteren naar je.
Jouw kind heeft je hulp nodig. Samen mag je kijken naar de grote emoties, getriggerd door de onvervulde behoefte of het verlangen die zijn gedrag sturen en bepalen. Hij heeft er nog geen woorden voor, dit gaat voorbij de taal.
Als een kind je uitdaagt, is zijn grootste wens om meer verbondenheid te ervaren. Dit is alleen zijn onhandige manier om dit kenbaar te maken.
Tips om jouw kind bij te staan bij boosheid en onmacht
Om je kind te helpen woorden te geven aan het onderliggende verlangen, kun je hem bijstaan.
– Als ouder mag je de rust blijven uitstralen en behouden om een zo open en veilige plek uit te stralen om je kindje te helpen.
– Wanneer je kind wil schoppen, slaan en bijten, begrens je het fysieke gedrag. Benoem duidelijk wat je ziet en wat je wenst. Pak de arm van je kindje en vertel: “Slaan doet pijn. Ik wil niet dat je slaat.”
– erken de gevoelens en verlangens onder het gedrag van je kind. Gevoelens benoemen, zorgt voor herkenning. Je kind voelt zich gezien. Vanuit die veilige plek zal je kind makkelijker meewerken.
Gevoelens benoemen kan bijvoorbeeld door te zeggen: ‘ik zie dat je…erg boos bent. Klopt dat?” Of “het lijkt alsof je wil duwen, gaat het niet eerlijk?”
– Nadat je als ouder woorden hebt gegeven aan de emotie, kun je je kind helpen sturing te geven aan wat je beter zou kunnen doen.
“Je kunt me vertellen wat je wil, ik kan je helpen.” “Ik zie dat het je verdrietig maakt hoe kan ik je helpen?”
– de boodschap die je je kind mee wil geven, is dat emoties er mogen zijn. Dat het oké als je je buitengesloten voelt. En soms, zijn die emoties zo groot, daar mag je hulp bij hebben.
Wat ben jij als ouder blij dat je kind zich veilig en vertrouwd bij je voelt dat je kind kon laten zien hoe hij zich voelde.
Als ouder kun je jouw kind helpen door woorden te geven aan het gedrag wat je ziet. Echter, de juiste bewoording van de gevoelens er onder, kunnen suggestief ingevuld worden door jou maar berusten op een eigen interpretatie.
Alleen jouw kind weet wat hij voelt.
Je kind leert eerst de basisemoties als angst, boos, verdriet en blij te herkennen. Met de emotionele groei van je kind wordt de diversiteit aan emoties ontwikkeld. Gevoelens als teleurstelling, eenzaamheid of oneerlijkheid worden bekend. Wanneer je kind ouder is, probeer dan minder voor je kind in te vullen en hem meer regie te geven bij het benoemen van emoties.
Als negatieve emoties er mogen zijn, gaan de gevoelens weer weg. Als negatieve emoties onderdrukt moeten worden, worden ze groter en groter!
Je kunt je kind helpen door er te zijn. Te luisteren naar wat je kind wilde vertellen. Het werk zit hem in het leren omgaan met die boze, angstige, oneerlijke gevoelens.
Dat is hard werken, elke dag weer.
Met een prachtig cadeau voor jouw kind: hij mag er helemaal zijn zoals hij is.
Waarom straffen vaak averechts werkt.
Daar lees je de volgende keer over.
Alle liefs,
Myrthe