Wat we onze kinderen niet leren op school maar essentiële lessen zijn.

Persoonlijke ontwikkeling, je ontkomt er heden ten dage niet meer aan. Of je nu zelf een mooie route naar meer zelfbewustzijn aan het lopen bent of je hoort het in je omgeving. Je kunt er niet meer omheen. We groeien.
Als mens, als samenleving.
Langzaam maar zeker verschuift de essentie van zijn, van werken, van leven naar een meer persoonlijk bewuste invalshoek.
En bij de lessen die je leert gedurende deze ontwikkelingsreis hoor ik het zo vaak om me heen.

‘ Waarom leer ik dit nu pas? Waarom zijn vakken als ‘persoonlijke patronen’, ‘balans en herstel’ en ‘leren voelen’ geen vakken die ik op school al heb geleerd?

Ik vraag mij dat ook af.
In deze maatschappij die gehaast leeft, waar er elke dag een plan is voor elk gezinslid, waar we zoveel moeten en vliegen door de dag…
Is het niet het meest waardevol als we dit patroon kunnen doorbreken. Is het niet voor ons dan toch allerminst voor onze kinderen.
Onze kinderen staan in hun kinderjaren nog zo open voor alle emotionele levenslessen. Wat zou het fijn zijn als we die openheid blijven stimuleren. Nadenken over wat hen blij maakt. Stilstaan bij hun gevoel. De kwaliteiten van jezelf kunnen zien. Jezelf waarderen. Kinderen tot 8 jaar zijn nog zo ontvankelijk voor alle gedragspatronen die ze aangeleerd krijgen. Er speelt nog geen afhankelijk naar de wereld om hen heen.

Laat de kinderen in creativiteit en bewegen blijven aandenken, dat stimuleert het leren en voelen.
Wat wens ik dat onze kinderen niet vliegen maar dat zij mogen fladderen!
Stilstaan, vertragen, voelen en zichzelf kunnen en durven zijn.
Een droom, een verlangen.
En met dit verlangen draag ik mijn steentje bij.
Voor mij, voor mijn zoon, voor zijn leeftijdsgenootjes.
Voor ons allemaal.

Liefs,

Myrthe

Jouw minimaatschappij onder de loep

Het feestje van je kind geeft je zoveel inzichten.

Hierbij een eerlijke inkijk in een feestje en de mogelijk vergeten voordelen van een feestje dat je thuis mag vieren met jouw kindje en klasgenootjes.

Je bent jarig, 4 jaar oud en je eerste stappen op het schoolplein op weg naar de juf van groep 1 waar jij vandaag start, worden gezet.
Je rent, je verwondert, je bent gespannen, verlegen, enthousiast, verdrietig of alles misschien wel tegelijk.
Vanaf nu stap jij in een mini maatschappij waar ik als mama geen weet van heb.

Ik kan enkel gissen naar hoe jij in de kring zult zitten, of je driftig meedoet in de les of wegdroomt in de klas. Ik hoor na school wat namen van kindjes voorbij komen waarvan ik nog geen weet heb.
En vaak: vaak kan er helemaal niet antwoord gegeven worden op vragen van school. Heb je vandaag heel hard ergens om moeten lachen? Moest er iemand een windje laten? Hebben jullie liedjes gezongen?
Ik word maar weinig wijs van wat jij beleeft op school.

Loslaten.
Jij ontwikkelt, leeft, ervaart en ontdekt op een plek die ik niet meer zo samen met je kan beleven. Je komt thuis met verhalen die je alleen op school hebt kunnen horen.
Over dat je een wens mag doen nu je tussen twee meisjes in hebt gezeten.
Of die keer dat je thuis uitvoerig het ‘iene-miete-mutte-versje’ bent gaan uitvoeren bij het kiezen van een snoepje.
Je kunt me tegenwoordig alles wijsmaken over dino’s en de bijbehorende namen. Ik leer van jou.
Totdat…..
We jouw feestje mogen vieren.

Wat een genot om alle uitgenodigde klasgenootjes thuis om elkaar heen te zien rennen, samen te spelen. En om jou hier tussen te zien bewegen. Hoe je interactie is met de een, en hoe jij je door een ander jongetje flink laat opjutten. Door dit tafereel van een afstandje te aanschouwen, kan ik karakters plaatsen bij de kinderen. Verhalen en verbanden ga ik leggen tussen de kinderen.
Wat voor gesprekken jullie jongens onderling hebben.
Hoe er gespeeld wordt.
En voor het eerst is daar die glimp van wie jij bent in de klas.
Ik ontdek, beleef en geniet net zo hard mee. Jij van alle aandacht, belangstelling en de spelletjes die jullie met elkaar spelen. Ik geniet van het zien hoe jij beweegt tussen hen in, wie jij bent op school.

Wat is het toch heerlijk om jouw kinderfeestje thuis te vieren. Om weer even met je samen te spelen en mij te laten ontdekken hoe jouw wereld er op school uitziet. Jij en jouw klasgenootjes!
Laat je nog maar vaak een verjaardagsfeestje mogen vieren.
Ik kan niet wachten!

Dus, mocht je twijfelen over de locatie van het feest…Ik hoop hierbij je het duwtje in de rug te hebben gegeven  dat feestjes thuis, in het buurthuis of gymzaal echt mogelijk zijn. Het geeft je unieke inkijkjes in de mini maatschappij van je kind!

Liefs,
Myrthe